Forum Ruchu Światło-Życie w Kozach

Kasiula

apropo spotkań...mam prosbe do Mleka, co by mógł tutaj przepisac te swoje definicje pychy i pokory <prosi>

bo ja chetnie skorzystam, Mleko, z Twoich zacnych notatek

Mleko

Pycha - najgroźniejszy z wszystkich grzechów. Dlatego jest groźna, gdyż potrafi posługiwac się wszystkimi ludzkimi wadami. Jest przyczyną wielu chorób, stresów i nerwic. Niezdrowa amibicja jest trudna do ujawnienia, uwydatnia się dopiero wtedy gdy trafi na podatny grunt (jakikolwiek sukces). Pycha przekreśla zdolnośc doskonalenia miłości.
Jak uleczyc tę groźną chorobę?
Najlepszym ze sposobów jest umiłowanie prawdy i bezinteresowna służba, umiejętnośc dziękczynienia względem Boga i dokonanie pokuty.
Z wikipedi: pojęcie i postawa człowieka, charakteryzująca się nadmierną wiarą we własną wartość i możliwości, a także wyniosłością. Człowiek pyszny ma nadmiernie wysoką samoocenę oraz mniemanie o sobie. Gdy jest wyniosły towarzyszy mu zazwyczaj agresja.
W wielu przypadkach pycha, czyli uniosłość, jest spowodowana wysokimi osiągnięciami w życiu lub niepowodzeniami drugiej osoby.

Pokora - jest dzisiaj wartością prawie zupełnie nie znaną i często przedstawianą w sposób karykaturalny. Błędnie określa się ją mianem kompleksu niższości. Zgodnie z tym twierdzeniem, pokorny to rzekomo ten który zawsze twierdzi że wszyscy są od niego lepsi. Tymczasem kompeks niższości jest przejawem pychy a nie pokory. Pokora we własciwym tego słowa rozumieniu to po prostu umiejętnośc stawania w prawdzie, jawi się ona także jako wielka wrażliwośc na wszelkie dobro pochodzące od Boga. Niemozemy się poniżac ponieważ prawdą jest że każdy z nas jest arcydziełem w oczach Boga, które posiada większą wartośc niż cały wszechświat materialny. Pokora jest także odkryciem własnej godności przed Bogiem.
Jakie są owoce pokory?
1. Radośc z bogactwa które Bóg złożył w naszych sercach
2. Otwarcie się na Boga
3. Pokój
Najprostrza droga do pokory to poprostu umiec dziękowac, prosic i przepraszac
Z wikipedi: cnota moralna, która w ogólnym rozumieniu polega na uznaniu własnej ograniczoności, nie wywyższaniu się ponad innych i unikaniu chwalenia się swoimi dokonaniami.
W chrześcijaństwie cnota ta nabiera znaczenia w odniesieniu do Boga. Polega na uznaniu swoich grzechów i Boga jako źródła pochodzenia wszelkiego dobra. Jest uważana za fundament pozostałych cnót ludzkich i nadprzyrodzonych